Şehid. Millî mücadele kahramanı. 1891’de doğdu. Babası Medineli oğullarından Sofu Mehmed Ağa, annesi Fatma Hatundur. Medrese eğitimi alır. Askerlik öncesi baba mesleği olan Tabakçılık (deri işlemeciliği) yapar. Güçlü kuvvetlidir. Mesleği de onu gerektirir.
Seferberlik ilan olduğunda askere gider. Osmanlının son dönem girdiği tüm cephelerde savaşır. Çavuş olarak terhis olur. Memleketine tekrar 12 yıl sonra döner.
Şehrin işgali ve yaşanılan acı olaylar üzerine özellikle Bayrak olayı sonrasında çalışmaları başlatılan Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti çalışmalarına en baştan dahil olur. Kayabaşı’nda Veli Efendioğlu Ziya’nın evinde yapılan toplantıda o da vardır. Yapılan görev dağılımı ile şehir on bölgeye ayrıldığında Abdullah Çavuş da Hatuniye mahallesi teşkilat başkanlığına seçilmiştir.
Şehir içi çatışmaların başladığı 21 Ocak Çarşamba gününden itibaren çetelerinin en önünde görev alarak harp planı gereği düşman barınaklarının bağlantılarını kesmek için çaba gösterir.
Kuytul Mahallesindeki Ermeni Alacacı Orçanik’in evi büyük bir düşman barınağı haline gelmişti. Bu yüksek binada konuşlanan düşman kuvvetleri etrafa ölüm saçıyordu. Abdullah Çavuş büyük bir cesaret örneği göstererek adeta bir kale görünümünde olan bu binayı ateşe vermeye muvaffak olmuştu. Ateş alan ve cayır cayır yanmakta olan evden etrafa ölüm yağdıran Ermeni çeteciler diri diri yanmamak için teslim olmaktan başka çare bulamamışlardı.
Fransız birlikleri ile Ermenilerin irtibatını sağlayan ve düşmanın önemli kararğahlarından biri de Katolik kilisesi idi. Muhkem bir yerde bulunan kilise düşmanın önemli cephelerinden biri olmuştu. Oradan açılan ateş ile etrafta hareket etme imkânı kalmamıştı. Acilen susturulması gereken bu düşman barınağını ateşe verme görevini de üzerine almaktan sakınmayan Abdullah Çavuş ne var ki görevi yerine getirmeye çalışırken 2 Şubat 1920’de vurularak şehid düştü.